Een zich herhalend gebeuren wanneer een dierbare het leven laat.

Op 4 juli is het weer zo’n dag voor mij. In de zomer van 2004 verloor ik mijn vader. Mijn ‘Ouwe’ die door collega’s en intimi vrienden ook schuilging onder de naam ‘baard’.

Zijn herkenbare grijze baard, heeft mij op één van onze reizen een keer ‘gered’. Dat was in de tijd dat er nog geen mobiel bestond. Uiteindelijk hebben we elkaar, op een later tijdstip dan afgesproken, toch op de voorgenomen plek ontmoet. Een leuk verhaal over een mooi avontuur, waar ik nog altijd met plezier aan terugdenk. Wie weet die ik het nog eens volledig uit de doeken.

In het jaar 2021 kies ik voor de rust en ontspanning in mijn moestuin. Daar ga ik bewust op zoek naar verbinding met mijn ‘ouwe’. Mijn opa had een moestuin, mijn vader had er een en ik ook sinds 2013. Vanaf het eerste moment heb ik het gevoel dat hij over mijn schouder meekijkt. Hoe mooi is dat?!Mijn moestuin heeft het nodige bijgedragen om te herstellen en mijn hart te helen na het verlies van ‘mijn’ geliefde Rob. De liefde van mijn leven. Drie dagen later, ligt deze gedenkdag in het verschiet …

Dan volgt er een nieuw ritueel, om me door die beladen dag heen te werken. Want verdriet verteren en je hart helen na verlies, gaat met hard werken gepaard.

Voor nu duik ik in onder in de stilte van mijn moestuin, om me te verdiepen in de herinneringen aan mijn vader. Op dus naar mijn inspiratie-Hof.