Met kleur, kleding en textiele werkvormen je persoonlijke noot plaatsen, in het leven van alledag kan op allerlei manieren. In dit verhaal draait het om een kleurrijke noot gemaakt van dierbare kleding, in het kader van rust en ontspanning. Hoe het mediteert op een kussen dat aan je eigen brein ontsproten is? In mijn beleving voegt het een dimensie toe: ‘zitten op gouden eieren’.

Na het overlijden van mijn geliefde  wilde ik een sieraad laten maken als symbool van blijvende verbinding. Zo pakte ik in de zomer van 2011 potlood en papier ter hand om zelf iets te ontwerpen. Als vanzelf leek er een beeld te ontstaan van de ineengestrengelde namen van mijn geliefde en mij. Uiteindelijk ben ik dit ‘monogram’ gaan uitwerking in stof. Een nieuw project volgde zeven jaar later, met Valentijnsdag als deadline. Deze ‘special’ geeft vandaag de dag, in steeds andere vorm een bijzonder beleving aan het mediteren. Mijn voornemen om iemand anders een sieraad te laten maken, heb ik in volle overtuiging laten varen.

De toon was gezet, wat maakte dat ik op herhaling ben gegaan met mijn mandala-ontwerpen. De mandala is een magische cirkel, een oersymbool dat resoneert met ‘the circle of life’. Het kleurgebruik en de vorm van je eigen magische cirkel bepalen de kracht van het meditatief proces. In de verstilling kunnen tijdens het tekenen en kleuren processen in beweging komen. De kleurrijke details kunnen helpen om een diep begrip over jezelf en je omgeving te ontwikkelen. Hoe mooi past deze synergie in het speelveld van creatief verwerken met kleur, kleding en textiele werkvormen: 1 + 1 = 3.

Vanuit a la Tosca organiseer ik ‘vermaak-avonden’ waarin je zelf, naar eigen idee en inzicht, een origineel meditatiekussen in gewenste vorm, diameter en zithoogte maakt.

Op zaterdag 12 juni doe ik mee aan de open dag en kun je om 11.00 en 13.30 uur terecht, voor mijn persoonlijk verhaal ‘Over woelige baren en creatief (ver)werken’.

Ik zie je graag!

Sierdeken om te koesteren

Tegen de tijd dat ik de kledingkast van mijn geliefde leeg ging ruimen, rees de vraag ‘Wat te doen met zijn kleding?’ Weggooien bracht een slecht gevoel. Weggeven en het risico nemen een ander erin te zien lopen, bracht een gevoel van onbehagen. En dus besloot ik er ‘iets’ van te gaan maken. Anders dan anders, duurde het even voor er een idee opborrelde.

Toen ik uiteindelijk bedacht een sierdeken te maken, koos ik voor de kanga als vertrekpunt. Een kanga is een rechthoekige doek, gemaakt van dunne katoen en voorzien van een rand met daarbinnen een symmetrisch patroon. In het Swahili wordt de kanga vaak voorzien van tekst als ‘een rijpe mango moet langzaam worden gegeten’, of ‘roddel niet over mij’.

Om te weten hoe ik het dessin wilde uitvoeren, tekende ik op papier repeterende kleurvlakken. Zo kon ik de geruite en gestreepte overhemden van ‘mijn’ Rob aan de vlakken toebedelen, op zoek naar een mooie balans. In deze koester-creatie heb ik zeven van zijn kleurrijke overhemden en een paar broeken verwerkt.

Het formaat van 1.40 x 2.20 m, zorgt ervoor dat ik er heerlijk in weg kan kruipen. De lichtgrijze rand is, net als de antracietgrijze achterzijde van geruwde tricot. Dit materiaal voelt zacht en warm aan, valt soepel en zorgt ook voor stevigheid. Een boodschap heb ik achterwege gelaten. Ook zonder tekst straalt de deken ‘onze liefde gaat nooit over’ voor mij uit.

Dat kunst bijdraagt aan bezieling, heb ik eens te meer ervaren over de woelige baren van creatief (ver)werken van dierbare kleding.

Vanuit a la Tosca organiseer ik workshops waarin je zelf aan de slag gaat met het ontwerpen van een uniek interieurvoorwerp, meditatiekussen, knuffel, of een origineel kledingstuk op eigen maat. Voor het creatief (ver)werken van kleding, ontvang ik je in mijn atelier in Breukelen.

Ik zie je graag!